نشست نقد و بررسی ‌تئاتر" بهشت 50 درجه بالای صفر " در بوشهر برگزار شد

به گزارش روابط عمومی حوزه هنری استان بوشهر، منتقد حوزه هنری در رابطه با این نمایش گفت: نمایش "بهشت 50 درجه بالای صفر" روایت افرادی را به مخاطب ارائه می‌کند که در جغرافیایی از کشور حضور دارند که این جغرافیا بستر مهم‌ترین رویداد تاریخی و اجتماعی این خاک بوده است.

جواد متین افزود: جغرافیای جنوب با مولفه‌های منحصر به فرد خود در همه جای جهان همیشه ممیز و متفاوت با شمال و مرکز می‌باشد. جنوب همواره این بار سنگین تاریخی را به دوش خواهد کشید. از یک سو خاک این میهن از طرف جنوب مورد هجوم قرار گرفته و از سوی دیگر نظام قدرتمند صنعتی و نظامی قبل از جنگ در آن شکل گرفته و دروازه ورود اولین‌‌ها به کشور بوده است.

 وی با اشاره به نام این نمایش بیان کرد: در واقع هنوز که هنوز است داغ از دست شدن بهترین فرزندان این خاک را بر سینه خود دارد و آثار جنگ نیز از میان نرفته است. هوا همچنان در این همه جنوب تشنه داغ است و دمای این محرومیت 50 درجه بالای صفر است.

متین با اشاره به عناصر نمایش اظهار داشت:در این نمایش راجع به منطقه ای خاص صحبت می شود. منطقه‌ای که جغرافیای آن سازنده ادبیات مقاومت و پایداری است. جغرافیا سازنده زبان است. نویسنده در این نمایش بسیار درگیر امر زبان است. زبان آثاری که در جنوب خلق می‌شوند عمدتا خاص و موید ویژگی زندگی این اجتماع است. طعنه، مطایبه، اعتراض ، پذیرش و مهر از مولفه‌های احساسی این زبان است.

وی افزود: از دیگر عناصری که نمایش "بهشت 50 درجه بالای صفر" به آن می‌پردازد آب است. گرما و آب، عطش و آب، تشنگی و آب، شهادت و آب، انتظار و آب این ترکیب عمدتا در نمایش‌های حوزه دفاع مقدس و مذهبی موید معنا و جهان نشانه‌شناختی ویژه‌ای است.

متین با اشاره به چینش صحنه ادامه داد: هندسه صحنه دیوارهای کم ارتفاع شهر، گور، و شالوده‌های شهری را توامان در ذهن متبادر می‌کند که اجراگران چون روح بر آن می‌لغزند و نمایش را به اجرا می‌گذارند.

وی با اشاره به فیلمنامه نمایش بیان کرد: اجرای مرز رویا و واقعیت در این نمایش آنقدر هنرمندانه اتفاق می‌افتد که مخاطب گاهی دچار توهمی ذهنی اما زیبا می‌شود و کارآکتر مادر شهید با بازی روان و احساسی طیبه نیک آزاد به خوبی طراحی و نوشته شده است.

منتقد نشست با اشاره به بازیگران این نمایش گفت: مادر شهید در این نمایش بار غم غریب تمام مادران شهید را به دوش می‌کشد و لبهایش از بوسیدن خاک مزار شهدا همیشه سفید است. انگار قرار است مادر شهید در این نمایش تا ابد استخوان شهدای مفقود الاثر و گمنام را به سینه کشیده و در چمدان خود حمل کند و با اشک چشم غبار از آنها بروبد.

وی در پایان گفت: مادر شهید در این نمایش به عنوان نماد مام میهن در صحنه‌ پایانی به دامن این خاک چنگ می‌زند وانگار تمام جنوبش را بر شانه‌های خویش می‌کشد. با دیدن این نمایش هر بیننده با خود می‌گوید این خاک چقدر مدیون مادران شهداست. ما چقدر به مادران مظلوم شهدا بدهکاریم.