به گزارش روابط عمومی حوزه هنری استان بوشهر، منتقد نشست با اشاره به نویسنده این نمایش بیان کرد: "هنر" در سال ۱۹۹۴ توسط نویسنده دو رگه ایرانی-مجار ساکن پاریس نوشته شد و موجب کسب شهرت فراوانی برای وی شد.
جواد متین افزود: یاسمینا رضا مهمترین درام نویس دهه آخر قرن ۲۰ فرانسه بشمار میرود. در کشور ایران یاسمنا رضا را بیشتر با دو نمایشنامه "هنر" و "خدای کشتار" میشناسند.
وی با اشاره به مضمون این نمایش اظهار داشت: اصلیترین مضمون نمایشنامه "هنر" تقابل سنت و مدرنیته است که در قالب ستیز کلامی دو دوست به نامهای مارک و سرژ دیده میشود و دوست دیگری به نام ایوان میانداری کرده و هر از گاهی طرف یکی را میگیرد.
متین ادامه داد: "هنر" از دسته نمایشنامههای فلسفی است که با نگاهی فلسفی پدیده هنر را از دو منظر کلاسیک و مدرن مورد واکاوی قرار میدهد.
وی افزود: یاسمینا رضا در نمایشنامه "هنر" منشاء و آغازگاه رفتار هر انسان را فطرت و اصالت درونی او بر میشمرد و در این نمایشنامه مورد دستمایه قرار میدهد.
متین ادامه داد: نویسنده این نمایش، هنر را بعنوان پدیدهای کیفی و انسانی و وسیلهای برای گفت و گو، رفاقت و نزدیکی انسان ها و همچنین به وجود آورنده روابط عاطفی آن ها در نظر گرفته و شاهد رشد و نمو مولفهها و عناصر عالی شخصیت در کارآکترها هستیم.
منتقد این نشست با اشاره به نگاه فلسفه بیان کرد: نمایشهای فلسفی تشویق به فکر کردن میکنند ولی مضمون فکر کردن را تبلیغ نمیکنند، ولیکن شیوه فکر کردن را آموزش میدهند.
متین افزود: در "هنر" شاهد ترسیم فراز و نشیبهای زندگی روشنفکرنماهایی هستیم که هنر وسیلهای برای تفاخر و خودنمائی آنهاست و در مقابل آنها شاهد دیدگاه جامعهشناسانهای هستیم که در لایههای زیرین متن وجود دارد.
وی با اشاره به کارگردان این نمایش گفت: وحید رهبانی نمایشنامه "هنر" یاسمینا رضا را با بازی داریوش فرهنگ، امید روحانی و سید محسن حسینی کارگردانی کرده است.
متین افزود: وی در این نمایش با خلق فضای مناسب و باور پذیر و بهره بردن از بازی روان و شایسته هر سه بازیگر مولف و باتجربه تئاتر و سینمای ایران، اجرایی بسیار جذاب و دلنشینی را به مخاطب ارائه می دهد.
وی با اشاره به چینش صحنه و اجرای بازیگران گفت: طراحی کاربردی و متوازن صحنه، بازیهای اصولی و ارتباط مناسب با تماشاگر با توجه به متد اجرایی، موجب نزدیکی بیشتر تماشاگر با این اثر شده است.
متین ادامه داد: از نظر ارتباطات بصری توازن صحنه و انتخاب رنگها، خطوط و نورپردازی، تقابل و تعریف مکانها و زمانها و تقابل سبکهای هنری، این نمایش را دو چندان جذاب میکند.

