به گزارش روابط عمومی حوزه هنری استان بوشهر، منتقد این نشست، در رابطه با نمایش "هزار شلاق" گفت: این نمایش روایت حیات سیصد ساله اسبی به نام گرنگ است که در طول تاریخ هزار شلاق بر گرده او فرود آمده و مصائب و رویدادهای مختلفی را از سر گذرانده است.
جواد متین افزود: این اسب زندگی خود را از انتهای زندیه و قاجار تا غائله مشروطه در خیابان لاله زار تهران روایت میکند.
وی با اشاره به کارگردانی این نمایش اظهار داشت: کارگردان این نمایش با توجه به روایت بخشهای مهمی از تاریخ این کشور پهناور به سراغ شیوههای اجرای نمایش ایرانی رفته و البته با نگاهی معاصر تر، از ساختار نمایش مدرن، بهره برده است.
متین افزود: این نمایش از انواع هنر اجرا در ایران اعم از پردهخوانی، نقالی، تعزیه، کتلگردانی بهره میبرد و از قضا به کارگیری از این تکنیکهای هنر نمایش ایرانی بسیار در خور و شایسته محتوای اثر است.
وی با اشاره به نمایشنامه این اثر بیان کرد: انتخاب "هزار شلاق" بعنوان نام نمایش و "کرنگ" بعنوان شخصیت اصلی این نمایش هوشمندانه است. کرنگ نام اسبی است که تمام رنگ موی او قهوهای است و حتی یک تار مویی به رنگ دیگری ندارد. یکدست بودن رنگ مو و پوست تن پنج کرنگ حاضر در نمایش به توده بودن و تحت سلطه بودن و تازیانه خوردنشان در تمام طول تاریخ صحه گذاشته و نمایش را باورپذیرتر میکند.
متین افزود: طراحی صحنه و استفاده از علم در صحنه در هیئت و هیبت اسبی که تمام صحنه را در بر گرفته و در طول نمایش با کارکردها و ویژگی های خاصی در معنا بخشی اثر نقش آفرینی میکند، از دیگر نقاط قوت این اثر است.
وی با بیان اینکه در تمام طول نمایش ما و کرنگ در یک امتزاج معنایی در تاریخ پر از حادثه این خاک قدم میزنیم گفت: در این نمایش از به قدرت رسیدن آقا محمد خان قاجار گرفته تا صدارت امیرکبیر، وضعیت رعایا، کشته شدن میرزا تقی خان در حمام فین کاشان، به قدرت رسیدن ناصرالدین شاه و مشروطهخواهی تا خرافات لانه کرده در چشمخانه 20 هزار کرمانی را میبینیم و تعریف میکنیم.
متین با اشاره به شیوه اجرایی در این نمایش اظهار داشت: فاصله مناسب کارگردان از موضوع و انتخاب قالب کمدی به ایجاد تفکر در تماشاگر کمک میکند.
وی افزود: کارگردان تماشاگر را میخنداند شاید بسیار سطحی تر از آن طنز موجود در ادبیات اجتماعی و کوچه بازار اما این طنز تلخ است.
منتقد این نشست با اشاره به بازیگران نمایش عنوان کرد: علیرغم ایرانی بودن نمایش و بهره بردن از هنر اجرای نمایش ایرانی ولی بازی بازیگران پاستورال و تئاتری، باور پذیر و دارای مختصات و هندسه تعریف مناسب کارآکتر بود.
متین ادامه داد: بازی هر بازیگر بعنوان یک شخصیت، به قاعده با لایههای برآمده از قشر و طبقه اجتماعی و همچنین جغرافیا و تاریخ توالی رویداد بوده و نمایش را جذاب و اثر گذار کرده بود.
وی در پایان گفت: در کل همانگونه که این نمایش با رعایت مناسب اصول علمی و عملی دنیای تئاتر امروز ایران به موفقیت رسید، می توان از آن، بعنوان یک الگوی مناسب برای تولید نمایش مبتنی بر هنر اجرای ایرانی بهره برد.