دکترمهدی فاموری شاعر، پژوهشگر و عضو هیات علمی دانشگاه یاسوج، مهمان ویژه کارگاه آهنگ دیگر سخنانش را در ستایش مرحوم نعمتی زاده به نقل از استاد عبدالعلی دستغیب دانشجوی هماتاقی دوران دانشسرای مقدماتی با ایشان اینگونه آغاز کرد: «من با محمد حقوقی و آتشی و نعمتیزاده در تهران هم اتاقی و از نزدیک شاهد شکوفایی این چند چهره برجسته ادبی بودم. شأن فرهنگی و اخلاقی نعمتیزاده همین بس که چهره سرفراز شعر معاصرمنوچهر آتشی را زیر بار رنج و مصائب شخصی آن دوران ، نجات داد. چه بسا اگر این مرد بزرگ نبود، آتشی از دست رفته بود.!
وی ادامه داد: نعمتیزاده حق بزرگی بر گردن ادبیات معاصر دارد. پیشگامی وی در ادبیات نیمایی، سیر و سلوک عرفانی و خدمات ارزنده وی، به تنهایی کافیست که نام ایشان در فرهنگ، ادبیات و حافظهی جمعی یک ملت علیالخصوص قشر ادبیات جاودان بماند.
فاموری در ترسیم شعر بوشهر عنوان کرد: خصوصیت مشترک شاعران بوشهر در «شاعرانگی» است، که ریشه در طبیعت جنوب دارد. راز اصلی غنی بودن شاعران بوشهر، مجاورت با «دریا» است. دریا جهان و هستیهای متعدد را در دل خود میآفریند و اسطوره و قصه و فرهنگ را میسازد.
وی با اشاره به جایگاه منوچهر آتشی خاطرنشان کرد: من به جرات میگویم تعداد شعرهای خوب« آتشی» حتا از نیماییهای خوب« اخوان» هم بیشتر است ؛ گرچه ممکن است آثار وی اوج اشعار اخوان را نداشته باشد.
شاعر و منتقد ادبی با اشاره به «راز شاعر شدن» افزود: برای یک شاعر بزرگ، طبع و سرشت و آموزش ادبی لازم است؛ ولی افزون بر اینها «تجربه زیستی» و «فرم شعری» نیز لازم است که جهان تازهای را رقم میزند.
خالق مجموعه « توفان شن» افزود: شاعر راستین باید پویا و زایا و در حال حرکت و کشف باشد. شاعر باید همواره «سالک» باشد نه زاهد؛ تا چون حافظ و مولانا به کشف حقیقت و تجربه زیستی دست یابد. کار ادبی با محافظهکاری ،گوشهگیری و دور بودن از اتفاقات زیست انسانی و تجربه ذهنی بسیار فاصله دارد.